கைம்மண்

தென்னாற்காடு மாவட்டத்தில் (தற்போதைய கடலூர், விழுப்புரம் மாவட்டங்கள்), காட்டுமன்னார்கோயிலைச் சுற்றியுள்ள கிராமங்களில், இழப்பின் சுமை தாங்கி அலையும் மனிதர்களை, வட்டார வழக்கும் எழுத்து வழக்கும் பின்னிப் பிணைந்திருக்கும் நிலையில், தன்னைத் தானே தொடர்ந்து அவதானித்து, தன்னைத் தானே உள்வாங்கிக்கொள்ளும் நடையில், நிறங்களின் சமநிலை கொண்டதோர் வண்ணத்தில், கூர்மையான கோடுகளால், சிறுகதை என்ற வடிவத்தின் படைப்பு வெளிக்குள்ளேயே சிக்கி ஏங்கிநிற்கும் பாத்திரங்களாக வரைகின்றன சுதாகர் கத்தக்கின் படைப்புகள் மராந்தூர் அக்கா இந்நேரம் இங்கிருந்தாலும் "ஏலே பயலே." என்று அதட்டிக் கத்திக் கூப்பிடும். அதுவும் வந்திருக்கவில்லை. எங்காவது கண்ணில் தட்டுப்படுகிறாளா மராந்தூர் அக்கா என்று சுற்றிலும் பாரத்தாலும், இரைச்சலுடன் கூடிய வாய் அசைவுள்ள வேறு முகங்கள்தான் அந்த இடத்தில் நிரம்பி இருந்தன. செங்குத்தாக இருந்த சூரியன் நேர் பார்வைக்கு எதிரே இப்பொழுது வந்துவிட்டிருந்தது. அவன் சூரியனை நோக்கி வேகமாகச் சைக்கிளை மிதிப்பது போல் இருந்தது. ரெங்காவின் முதுகிற்குப் பின்னால் ஒரு கறுவமணியைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு மொளவி ஓடிவந்துக்கொண்டிருந்தாள். சொடக்கு போடுகிற நேரத்தில் அவனின் சைக்கிளின் அருகே சென்றுவிட்டவள்தான், குறுக்கே மாட்டு வண்டியில் இருந்து கட்டுகட்டாக பன்னீர்க் கரும்பு இறக்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். கட்டுகளின் நுனியில் அடர்த்தியாக நெருங்கிக் கிடந்த பச்சைச் சோலைகள், மறுபக்கம் சென்று கொண்டிருந்தவனை மறைத்துக் கொண்டன. அவனைச் சப்தம் போட்டு அழைக்கலாம் என்று நினைத்தவளுக்கு. என்ன சொல்லிக் கூப்பிட்டு அழைப்பது என்று தெரியாமல் அப்படியே நின்று விட்டாள்.