அறிதலின் தீ

கவிதையை - சொற்களால் கட்டப்பட்ட கோட்டை என்று சொல்லலாம். அதன் இயங்குதளம் மொழி. அடுக்கப்பட்ட அல்லது ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட சொற்களுக்கப்பால் ஒளியுமிழும் ஓர் உணர்ச்சித்தளமே கவிதையை சாஸ்வதமாக்குகிறது. தன்னியல்பு, தன்னிலை, தன்வலி என உணர்ச்சித் தீவிரங்கள் ஒன்று கூடி பெண் நிலையில் மையம் கொள்கின்றன லாவண்யா சுந்தரராஜனின் கவிதைகள். நட்சத்திரங்களுக்கிடையேயான இடைவெளி போல் இக்கவிதைகள் உற்பவிக்கும் மௌனம் அசலானது. மனித மனங்களை ஊடுருவும் தன்மையுடையது. இவ்விதமே இவர்தம் கவிதைகள் தம் சுயத்தை தாமே கண்டடைகின்றன. அதன் பௌதீக சாட்சியமே இத்தொகுப்பு.