தீப்பிடிக்கும் நிலவு

எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறது இரவின் நிலவு..! எவ்வளவு அழகாக மேகங்கள் உரசிக்கொண்டும் பேசிக்கொண்டும் செல்கிறது..! எவ்வளவு அழகாக காதலிக்கிறது காற்று..! இவ்வளவு ரசித்து எழுதும் கவிஞன் சற்றே மௌனமாக யோசித்து எழுதுகிறான். தீப்பிடிக்கும் நிலவு..! எதுவாக தொடர்ந்தாலும் எதுவாக மலர்ந்தாலும் எதுவாக இருந்தாலும் எதுவாக கடந்தாலும் அதுவாக அது இருத்தலே அதனினும் இனிது. திக்கு தெரியாமல் முழிக்கும் வேளையில் திசையறியாமல் தசைகள் வலுவிழந்து இருக்கும் பொழுது ஓர் ஜன்னலின் ஓரத்தில் நின்று கொண்டு ரசிக்கும் அவளது கண்களை நினைத்து கொண்டே ாதலை வளர்த்து கொண்டே கலியுகமே கதறும் வேளையில் வெளிச்சட தரும் வெண்ணிலா வேதனையுடன் கண்ணீர் வடிக்கும். ஹையோ, தீப்பிடிக்கும் நிலவு பற்றி எரிகிறாய்..!